Gri Taş Şehir

Leylin kendisiyle uğraşmayı planlayan insanlar olduğundan habersizdi, bu yüzden at arabasını sürmeye ve hızla ilerlemeye devam etti.

Beşinci günün sonunda, çevrede insan faaliyetlerine dair izler görülmeye başladığında büyük bir rahatlama hissetti.

Her ne kadar Magi'ler asolitleri genellikle insanların karıncaları gördüğü gibi görse de, onların normal insanlardan geldikleri inkâr edilemezdi.

Özellikle Abyssal Kemik Ormanı Akademisi'nde defalarca yasaklanmasına rağmen insan deneyleri devam etse de, tüm Magiler yine de büyük insan topluluklarından uzak durmayı tercih ediyordu. Bu da insan kayıplarının yığılmasını ve diğer Magilerin öfkesini çekmesini engelliyordu.

"İlerideki şehre ulaştığımda biraz nefes alabilirim!" 5 günlük kesintisiz yolculuğun ardından Leylin ve atlarının hepsi son derece yorulmuştu.

O anda atın hızını düşürdü ve çevresine bir göz attı.

Artık her iki yanında gevşekçe yayılmış tarlalar vardı ve çok uzakta olmayan dev bir yel değirmeni vardı.

Bu tarlaların yanından kristal berraklığında bir dere akıyordu ve içinde bilinmeyen türde balıklar bile yüzüyordu.

Leylin bu manzarayı izlerken birden rahatladığını hissetti.

"Huzur! İnsanların huzurlu dünyası! Uzun zamandır böyle bir huzur hissetmemiştim ......"

"Haritaya göre, en yakın şehir Gri Taş Şehri olmalı!" Leylin zihnindeki yapay zeka çipi tarafından sağlanan haritadaki göstergeye baktı.

"Burası hâlâ akademiye çok yakın. Yakınlarda Magi'ler için bir toplanma noktası olabilir, ancak burada iksir satmak veya son haberleri sormak hâlâ çok tehlikeli görünüyor."

"Dahası, içimde uğursuz bir his var!" Leylin arkasına bakarken kaşları çatıldı.

"Dev ağaç iblislerini öldürdükten sonra düşman beni bu kadar kolay bırakacak mı?"

[Bip! Biçim Değiştirme Büyüsü analizi tamamlandı!]

O anda zihninde yapay zekâ çipinin sesi duyuldu.

"Bu harika!" Leylin'in yüzünde sevinçli bir ifade vardı. Aceleyle Başkalaşım Büyüsü'nün giriş bölümünü okudu.

[Biçim Değiştirme Büyüsü: 0. seviye büyü. Etki: Yüz kaslarını uzun bir süre için hafifçe yeniden yapılandırma yeteneği. Tüketim: Günde 1 ruhani güç, 1 Sihirli Güç]

Bu, Leylin'in kimliğini gizlemek için özellikle seçtiği 0. derece bir büyüdür.

"Sadece dış görünüşü değiştirebilir mi?" Leylin kendi kendine mırıldandı. "Pek çok Magi, ruhani güçlerinin yaydığı enerji dalgaları aracılığıyla birinin kimliğini ayırt edebilir ve hatta bazıları doğrudan ruhunun içine bakabilir. Elbette, bu insanların hepsi en azından resmi Magi'ler. Şu anda büyük olasılıkla hiçbiriyle karşılaşmayacağım."

"A.I. Çip! Başkalaşımın etkilerini optimize etmek ve enerji dalgalarının ruhani güçten gizlenmesini arttırmak mümkün mü?"

Leylin sordu.

[Bip! Ruhsal güç enerji dalgası gizleme optimizasyon görevi oluşturuluyor, analiz başlıyor......]

Bir düzine küsur saniye sonra yapay zeka çipinin cevabı duyuldu. [Optimize edilebilir. 7 ruhani güç puanı gerektiriyor. Tamamlanma süresi: 14 gün 5 saat. Gerekli ek veriler: Ruh Araştırma Çalışmaları, Belirsiz Rünler]

"7 ruhani güç puanı mı? Bunu birkaç yıl içinde başarabilirim. Ancak Ruh Araştırma Çalışmaları ve Belirsiz Rünler hakkında bilgi edinmek o kadar kolay olmayacak!"

Ruhların benzerleriyle ilgili araştırmalar her zaman Büyücü Dünyasının en gizemli yönü olmuştur. Abyssal Kemik Ormanı Akademisi bu alanda ön planda olmakla ün yapmış olsa da, akademinin aslında yalnızca birkaç yüzeysel teorisi vardı. Leylin'e gelince, o sadece 2. seviye bir yardımcı olduğu için bu tür bilgilere erişimi yoktu.

"Biçim Değiştirme Büyüsü şu an için yeterli olmalı." Leylin at arabasını aceleyle yakındaki küçük ormana doğru sürerken çevresine baktı.

Leylin bir an sonra yeniden ortaya çıktığında, görünüşü tamamen değişmişti.

Başlangıçtaki genç görünümü artık oldukça olgunlaşmıştı. Kalın kaşları ve iri gözleriyle birlikte oldukça sıradan görünen bir yüze sahipti.

Kıyafetleri de değişmiş, hava koşullarına dayanıklı deri zırhlara bürünmüştü. Belindeki tokada asılı olan haçlı kılıç da daha yaşlı görünüyordu.

Leylin aslında uzun bir boya sahipti ve iyi beslenmiş görünüyordu. Değişimden önce vücudu zaten tipik bir yetişkininkine benziyordu. Şimdi ona bakınca sıska ama deneyimli bir asker gibi görünüyordu.

Leylin yansımasına bir göz atmak için derenin kenarına doğru yürüdü. "En! Hiç fena değil! Sesim bile değişti ve perdesini de ayarlayabiliyorum."

Sesi giderek kabalaştı; daha önceki yumuşak, olgunlaşmamış ve genç sesinden ciddi bir değişim geçirdi.

"Şehre geçici olarak bu kılıkta gireceğim!" Leylin başını salladı ve deri bir çanta çıkardı. İçinde beyaz bir toz vardı.

"Yeraltı Kör Solucanı'nın Koku Giderici Tozu, sadece 1 gramı herhangi bir canlı organizmayı kokusundan tamamen kurtarabilir!" Leylin yumuşak bir sesle söyledi.

"Bu ölümlüler dünyasındaki en iyi kılık değiştirme yöntemi olmalı. Görünüşüm ve kokum çoktan değişti, bu yüzden beni normal yollardan bulmak kolay olmayacak! Ama ruhani güç enerji dalgalarına gelince, onlar hakkında hiçbir şey yapamam."

Leylin at arabasını tekrar gözden geçirdi. Daha sonra gereksiz eşyaları atarak sadece iksir ve büyü kitaplarıyla dolu sandığı sakladı. Malzemelerle dolu sandığı da iki attan birine bağladı.

"Hadi gidelim!" Herhangi bir yük taşımayan son ata yaklaşan Leylin dizginlerini çözdü ve onu kamçıladı.

"Woo!" Siyah at kişnedi ve sonra rastgele bir yöne doğru koştu.

Ardından Leylin at arabasına geri döndü ve üzerine bir tür kırmızı toz serpti. Bunu, kalan Koku Giderici Tozu iki atın üzerine serperek takip etti. Ardından atlardan birine bindi ve yola koyuldu.

Çok geçmeden ormanda siyah bir duman belirdi ve ardından alevler yükseldi.

Ana yol boyunca ilerledikçe, daha fazla insan izi görülebiliyordu. Bir saat sonra Leylin Gri Taş Şehri'nin siluetini gördü.

Şehrin duvarları kısaydı. Dairesel çatılar ve sivri uçlu gri binalar dışarıdan görülebiliyordu.

Bu duvarların yanında bölgede devriye gezen silahlı askerler vardı.

"Amacınızı belirtin." Yarı deri zırh giyen devriye lideri Leylin'i durdurdu.

"Ben bir paralı askerim ve aynı zamanda bir tüccarım!" Leylin gülümsedi. Devriye liderinin gözlerindeki açgözlülüğü görebiliyordu.

Leylin'in bindiği ata ve arkasındaki sandıklara bakan lider tükürüğünü yuttu. Gözleri Leylin'in giydiği kıyafetin üzerinde gezindi. Leylin'in belinde asılı duran haçlı kılıcı gördüğünde yüz ifadesi korkuya dönüştü.

"Giriş ücreti bir bronz sikke!"

"Al bakalım!" Leylin yepyeni bir sarı bronz parayı lidere doğru fırlattı.

"Girebilirsiniz! Geceleri etrafta dolaşmamayı unutmayın. Eğer bunu yaparken yakalanırsanız, hapsedilirsiniz!" Liderin yüzünde çirkin bir gülümseme belirdi.

"Teşekkür ederim!" Leylin bavulunu şehir kapılarından içeri soktu.

"Lider?" Bir asker belli ki boyun eğmemişti.

"Kapa çeneni!" Nasıl giyindiğini görmedin mi? Mal taşırken tek başına seyahat edebilmesi ve şehre sağ salim varabilmesi, onun sıradan biri olmadığını gösteriyor. Kim bilir, belki bir Şövalye bile olabilir!" Lider alçak sesle homurdandı: "Bir dahaki sefere bu tür insanlarla başını belaya sokma!"

"Görünüşe göre nerede olursa olsun, güç kolayca geçmeme izin verebilir."

Leylin atını şehrin sokaklarına doğru sürdü. Sokakların her iki tarafında korku içinde kendisinden kaçan halktan insanlar gördü. Leylin'e baktıklarında, bakışlarında hem büyük bir korku hem de kıskançlık vardı ve onaylarcasına başlarını salladılar.

"Bu Gri Taş Şehri'nin gelişimi, önceki hayatımdaki küçük kasabalardan biriyle bile kıyaslanamaz gibi görünüyor!"

Leylin, Gri Taş Şehri'nin tamamında en fazla 10.000 kişi yaşadığını tahmin ediyordu.

Yaşam standartları ise daha da kötüydü.

Kaldırımlar sarı çamurdan yapılmış ve kaba kumla delik deşik edilmişti. Hafif bir rüzgâr bile havada sarı tozların uçuşmasına neden oluyordu.

Yolun iki tarafındaki insanların çoğu yetersiz besleniyordu ve sadece üzerlerinde çok sayıda tırtıklı delik bulunan kaba gri veya siyah cübbeler giyiyorlardı.

Bu sokaklar boyunca sığır ya da koyunları çevreleyen birkaç çit vardı. Hatta bazı küçükbaş hayvanlar serbestçe dolaşıyordu. Taze gübre tabakasından yayılan koku sürekli olarak atmosfere yayılıyor ve dağılma belirtisi göstermiyordu.

"Kirli, dağınık, berbat!" Leylin'in Gri Taş Şehri hakkındaki ilk izlenimi buydu.

"Önce kalacak bir yer bulalım!" Yolculuk onu biraz yorgun düşürmüştü.

Leylin bir süre aradıktan sonra bile herhangi bir han bulmayı başaramadı. Sonunda, bir yerliden kalacak bir yer hakkında bilgi almak için birkaç bakır harcamaya karar verdi.

"Büyük Kılıç ve Şarap Kupası. İşte burası." Leylin tabeladaki yazılara baktı ve biraz nutku tutuldu.

Bu aile dükkânı, kamu düzeninin daha kaotik göründüğü batıda bir yerdeydi. Yol boyunca Leylin birçok sarhoş ve kavga çıktığını gördü. Hatta bir olayda bıçak ve hançer bile kullanılmıştı. Buna rağmen, güvenlik görevlilerinden hiçbir iz yoktu.

Kapıyı iterek açan Leylin'in burnuna kalitesiz bir şarap kokusu geldi.

"Gel! Bir bardak daha iç!" "İyiydi, Jack!" Bir gürültü şamatası Leylin'in kulak zarlarına sürekli saldırıyordu.

İçerisi bir tür bara benziyordu. Birçok sarhoş içkilerini gönüllerince yudumluyordu. Hatta bazıları yarı uykulu ve sarhoştu, kadın hostesleri mıncıklıyor ve edepsizce konuşuyorlardı.

"Efendim! Ne istersiniz?" Barmen, bu bardaki en ayık kişi gibi görünen sarı saçlı bir gençti.

"Burada kalacak bir yer bulabileceğimi duydum?"

Leylin tezgâhın yanındaki tabureye oturdu.

"Evet! Tüm Gri Taş Şehri'nde konaklama hizmeti veren tek kuruluş biziz!" Barmen omuzlarını silkti, "Ancak bu gurur duyulacak bir şey değil. Yıl boyunca çok fazla ziyaretçimiz olmuyor!"

"Bana sessiz bir oda verin ve iki atımla ilgilenin. Ne kadar?" Leylin barmenin arkasındaki büyük fıçıya baktı.

"Bana en iyi biranı da ver!" Leylin gümüş bir sikke fırlattı.

"Hizmetinizde olmaktan memnuniyet duyarım!" Çok geçmeden barmen masaya kulplu bir fincan getirdi, "Ballı tereyağı likörü! Buradaki en iyi likörümüz!"

Leylin barmenin takdimini dinlerken likörü yudumladı.

Gerçekte pek çok Magi duyuları körelttiği için likörden hoşlanmazdı. Dinçliklerini artıracak içecekleri tercih ederlerdi.

Leylin de sık sık içki içmezdi. Yine de merakı uyanmıştı, bu yüzden bir tadına bakmak istedi. Yine de bu ballı tereyağı likörü sıradan bir şeydi. Hatta ekşi bir kokusu vardı ve bu da Leylin'in kendini aldatılmış hissetmesine neden oldu.

"Burada bir gece konaklamak 30 bakır ve yemleri de dahil olmak üzere iki ata bakmak da yirmi bakır daha demek!"

Leylin akademiden ayrılmadan önce yanında taşımak üzere cebindeki bozuk paraları değiştirmişti. Şimdi de büyük bir açık yüreklilikle iki gümüş sikke attı: "Önce burada dört gece kalacağım......"

"Bakın! Ne güzel atlar! Bu kürk rengi! Bu yapı! Kesinlikle şehir lordunun malikânesindeki savaş atlarından daha değerli!"

Çok rahatsız edici bir ses duyuldu.